مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری

هر آنچ دوش می گفتم ز بی خویشی و بیماری

وگر ناگه قضاء الله از این ها بشنود آن مه

خود او داند که سودایی چه گوید در شب تاری

چو نبود عقل در خانه پریشان باشد افسانه

گهی زیر و گهی بالا گهی جنگ و گهی زاری

اگر شور مرا یزدان کند توزیع بر عالم

نبینی هیچ یک عاقل شوند از عقل ها عاری

مگر ای عقل تو بر من همه وسواس می ریزی

مگر ای ابر تو بر من شراب شور می باری

مسلمانان مسلمانان شما دل ها نگهدارید

مگردا کس به گرد من نه نظاره نه دلداری